Maurice, Xx

New York City day 1

Living truthfully in imaginary circumstances.

Xx Maurice

Our host.

See ya!

Xx Maurice

Ready for take offff!

Chèrs Maurisettes & Mauricekes

Morgen vertrek ik met een hele koffer vol Mauricekes naar deze jungle.

Hipsters, is you ready for 'Maurice'?

Vanthilt on tour

Krijg ik Marcel Vanthilt aan het breien?
Vanavond met 'Maurice' in 'Vanthilt on tour'!

Wat je niet zag op tv. ;-)

Ceci n'est pas une fleur, Marcel.

Heet van de naald

Chèrs Mauricekes en Maurisettes,

'Heet van de naald'! We gaan er een vervolg aan breien..

Het is zover! Maurice wordt een label én er komt een boek!
*Tips and tricks, je eigen accessoires maken, stylingtips, je kleerkast opsmukken, ideetjes opdoen, geen steken meer laten vallen en vooral: het niet te moeilijk maken.
Dat doet de rest al.

*Deze regels zijn er om te overtreden.

Heel de zomer duik ik onder de wol,

tot in september.

Xx, Maurice

Jawol! Laat Yesman Hans een steek vallen? | Studio Brussel

Jawol! Dat zie je goed. De nieuwste aanwinst voor Maurice.

Een bol wol, priemen, Otto-Jan Ham en Yesman.
Yesman Hans wordt uitgedaagd door Otto-Jan in zijn stubru programma 'Hammertime'. Hij krijgt amper een week de tijd om een wollen trui te breien! YES!
Eerste taak: een man twee priemen van dichtbij laten zien én leren breien in enkele minuten. Jawol!

Bekijk hier het filmpje: Laat Yesman Hans een steek vallen? | Studio Brussel

Deze dudes nemen het leven niet te serieus.

@OttoJanHam "Net leren breien. Fantastisch. Ik wil in dit leven niks anders meer doen."

"Gezelligheid troef hier in café de Vooruit in Gent met de meisjes van Kaffee Tricot. En maar breien en praten over koetjes en kalfjes. #BreienisdeMAX"

"Wat doet een mens zoal op een zonnige dinsdagochtend? BREIEN natuurlijk!"

"Wat doet Yesman zoal op een druilerige woensdagmiddag.. Breien again! Mijn eerste bol wol is bijna op. Het gaat vooruit!"#BreienIsDeMAX

Mijn breiwerk vlot. Heb reeds een winterdebardeur met V-hals. Die trui wordt een echt collectiestuk. #BreienIsDeMAX

Volg Yesman op de vinger mee via twitter @yesmanhans en instagram 'yesmanhans'

To be continued..

Tags:

Hammertime, www.stubru.be / Otto-Jan Ham / Yesman Hans / Mannan kunnen breien / Maurice / De nieuwe man / Breiende Kabouters

Afscheid van mijn rosse haren.

Aan mijn lieve rosse haren,

Rossie.

Ik weet niet waar te beginnen.

Maar ik ben er klaar voor.

Er is een tijd van komen en gaan.
En dat is nu.

Jij was de intensiteit in mijn leven toen ik kleurloos was, jij was de warmte, jij was de sprankel die ik miste. Ik heb je altijd goed verzorgd, al was je beschadigd. Ten dode opgeschreven.

Ik heb je erdoor getrokken, omdat ik wist dat ik zonder jou maar gewoon blond was.

We hebben mooie tijden beleefd.

Ik heb voor je gevochten toen je het allemaal niet meer zag zitten en verzwakte, toen je stug en droog was.

Ik heb je verzorgd, gevoed, we hebben samen gevochten tot aan je laatste snik.
Uren, dagen, heb ik me bekommerd om jou. Ik stond als een rots voor jou, toen de wereld het niet snapte. Mensen hadden moeite het te aanvaarden maar ik omarmde je. Jij was de kleur in mijn leven, mijn zonnetje. Alle tinten van jou zijn zo mooi. Zo warm. Je straalde!
Ik had alles waar ik van droomde. Ik had rosse haren. We waren éindelijk samen. Onafscheidelijk. Mensen maakte zelfs grapjes over ons.

Als kind droomde ik van jou, ik zag je voor me, op mijn hoofd, en ik wist: dit is wat ik later zal worden: ros. Ik kon het zelfs ruiken, het rook als meiklokjes die in bloei staan, met een vleugje frisse appelsien. Telkens ik een boekje opensloeg en ik je nietsvermoedend plotseling zag opduiken, droomde ik weg. Ik knipte de foto’s uit en maakte collages. Ik kaderde het in en zette het naast mijn bed, het was mijn Bijbel. Voor het slapengaan knipoogde ik nog één keer met een gelukzalige blik, in de hoop dat ik zou dromen over jou. Over ons. Wij twee, één.

Niet zo lang geleden, op een onbewaakt moment, ik was op weg naar de bakker, luisterde ik naar het nummer ‘is dit nu later’. Ik vroeg me af, is dit nu later? Als dit later is, dan moet ik kiezen. Ik gokte dat het later was. Het is tijd om te kiezen, en ik koos.

Ik waagde het erop, ik durfde in het ondiepe te springen. Maar ik was bang, ik was bang dat het niet zo zou zijn zoals in mijn dromen. Zo hard had ik ernaar verlangd, dat mijn verwachtingen zo hoog gespannen waren. Maar ik deed het. Het was fantastisch. Ik keek naar mezelf in de spiegel, en ik zag m’n ogen vastberaden maar twijfelend zoeken naar m’n haren, en toen deze elkaar ontmoette, was ik compleet. Het was zoals in mijn dromen.

Maar niet zo lang geleden, herinnerde ik me aan mijn blonde haren.
Ik mag mezelf niet verloochenen, ik ben geen rosse, ik zal het nooit zijn en ik ben het nooit geweest.

Ik kan je niet voor altijd houden. Ik wist dat deze dag ooit zou komen, dat ik je moest wegspoelen uit mijn schubben, mijn wortels, mijn leven.

Misschien komt er een dag dat we elkaar weer zien.

Mijn blonde haren eisen zijn plaats terug in, en ik moet dat aanvaarden.

Lieve Rosse,

Kus

Véronique, de blonde